بررسی فراونی و الگوی مقاومت ناشی از استرپتوکوکوس پنومونیه در عفونت های حاد گوش میانی

سابقه و هدف: عفونت حادگوش میانی یکی از عفونت های شایع دوران کودکی است. 80 درصد از کودکان تا سن سه سالگی حداقل یک بار به این عفونت مبتلا می شوند. این مطالعه به منظور بررسی فراوانی استرپتوکوکوس پنومونیه در افراد مبتلا به عفونت حادگوش میانی و تعیین حساسیت دارویی در این میکرب ها انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه از 102 بیمار مبتلا به عفونت حاد گوش میانی مراجعه کننده به یکی از بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران، در طی 6 ماه نمونه ترشحات گوش جمع آوری گردید. معیارهای ورود به مطالعه شامل وجود عفونت حادگوش میانی پرفوره شده و عدم مصرف آنتی بیوتیک در 2 هفته اخیر بوده است.نمونه ها توسط آزمایش میکروسکپی و کشت، از نظر وجود استرپتوکوکوس پنومونیه بررسی شدند. و میزان حساسیت استرپتوکوکوس پنومونیه به آنتی بیوتیک های مختلف تعیین شد. یافته ها: از 102 نمونه بررسی شده، 15 جدایه (7/14 درصد) استرپتوکوکوس پنومونیه شناسایی گردید. که از این تعداد 8 مورد (53 درصد) استرپتوکوکوس پنومونیه درجنس مذکر مشاهده گردید. پنوموکوک های جدا شده در این مطالعه نسبت به جنتامایسین (86 درصد)،کانامایسین (80 درصد)،آمیکاسین (74 درصد)،تتراسیکلین (73 درصد) وکلیستین (73 درصد) حساس بودند. همچنین پنوموکوک های جدا شده نسبت به پنیسیلین (80 درصد)، آموکسیسیلین (80 درصد)، سفالوتین (73 درصد)، اریترومایسین (65 درصد)، آمپیسیلین (65 درصد)، نالیدیکسیک اسید (60 درصد)، نیتروفورانتوئین (60 درصد)، ونکومایسین (53 درصد)، کلرامفنیکل (53 درصد) و کاربنیسیلین (53 درصد) مقاوم بودند. استنتاج: با توجه به ظهور سویه های مقاوم استرپتوکوکوس پنومونیه نسبت به درمان های آنتی بیوتیکی رایج توصیه می شود پس از انجام مطالعات تکمیلی وسیع تر و تأیید این الگوی مقاومت، نسبت به تهیه یا تجدید نظر در دستورالعمل های درمانی کشوری اقدام و شروع درمان آنتی بیوتیکی برای استرپتوکوکوس پنومونیه بر اساس این دستورالعمل ها انجام گیرد.